قالب پرشین بلاگ

چرا باز هم آمدی؟
من که فرسنگ ها از تو دور بودم!
حتی از تو بدم می آمد!
چرا آمدی و آنقدر در چشمانم تکرار شدی که به تو عادت کردم!
و حالا که به تو عادت کردم
انکارم می کنی!!!
اگر می خواهی نباشی
برو تا همیشه ها!
و اگر می خواهی بمانی
آنقدر احساساتم را راهروی قدم های تردیدت نکن ...

نظرات شما عزیزان:

milad

ساعت21:24---18 بهمن 1390

[وب سایت]

پیرمرد با صدای غمگین و آرام گفت :

من که او را میشناسم !

milad

ساعت21:12---17 بهمن 1390

[وب سایت]

پیرمردی صبح زود از خانه اش بیرون آمد. پیاده رو در دست احداث بود به همین خاطر در خیابان شروع به راه رفتن کرد که ناگهان یک ماشین به او زد. مرد به زمین افتاد. مردم دورش جمع شدند و او را به بیمارستان رساندند.



پس از پانسمان زخم ها ، پرستاران به او گفتند که آماده عکسبرداری از استخوانها بشود.پیرمرد در فکر فرو رفت.سپس بلند شد و لنگ لنگان به سمت در رفت و در همان حال گفت : که عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.



پرستاران سعی در قانع کردن او داشتند ولی موفق نشدند. برای همین دلیل عجله اش را پرسیدند.



پیرمرد گفت : زنم در خانه سالمندان است. من هر صبح به آنجا می روم و صبحانه را با او میخورم،نمیخواهم دیر شود.



پرستاری به او گفت : شما نگران نباشید ما به او خبر میدهیم که امروز دیرتر می رسید.



پیرمرد جواب داد متاسفم.او بیماری فراموشی دارد و متوجه چیزی نخواهد شد و حتی مرا هم نمی شناسد.



پرستارها با تعجب پرسیدند : پس چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه نزد او می روید در حالی که شما را نمی شناسد.



پیرمرد با صدای غمگین و آرام گفت :
پاسخ: مرســــــــــــــــــــي

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: